Volgens een nieuw verslag van de Europese Rekenkamer (ERK) heeft de EU nog een lange weg te gaan voordat zij haar Green Deal-streefdoel van één miljoen oplaadpunten tegen 2025 heeft bereikt en is er geen algemene strategische routekaart voor elektromobiliteit. Ondanks successen, zoals de bevordering van een gemeenschappelijke EU-stekkerstandaard voor het opladen van elektrische voertuigen en de verbetering van de toegang tot verschillende oplaadnetwerken, blijven er belemmeringen bestaan voor het reizen met een elektrisch voertuig door de EU. De auditors stelden vast dat de beschikbaarheid van openbare oplaadstations van land tot land aanzienlijk verschilt, dat betalingssystemen niet zijn geharmoniseerd en dat er te weinig realtime-informatie beschikbaar is voor gebruikers.
Hoewel het aantal registraties van nieuwe voertuigen in 2020 als gevolg van de COVID-19-pandemie over het algemeen daalde, nam het marktaandeel van elektrische en plug-in hybride voertuigen aanzienlijk toe. De ontwikkeling van oplaadnetwerken verloopt echter niet in hetzelfde tempo.
“Voor elektromobiliteit is voldoende oplaadinfrastructuur nodig. Maar om deze infrastructuur aan te leggen, is er meer zekerheid nodig over de mate waarin elektrische voertuigen ingang vinden op de markt,” aldus Ladislav Balko, het ERK-lid dat verantwoordelijk is voor het verslag. “Vorig jaar was één op de tien in de EU verkochte auto’s elektrisch oplaadbaar, maar de oplaadinfrastructuur is niet overal in de EU even toegankelijk. Wij zijn van mening dat de Commissie meer moet doen om EU-brede dekking van het netwerk te ondersteunen en ervoor moet zorgen dat de financiering terechtkomt waar deze het hardst nodig is.”
De EU ondersteunt de uitrol van oplaadinfrastructuur voor elektrische voertuigen door de lidstaten door middel van beleidsinstrumenten, coördinatie en financiering. Volgens de auditors is er geen uitgebreide kloofanalyse verricht om vast te stellen hoeveel openbaar toegankelijke oplaadstations nodig waren, waar deze geplaatst zouden moeten worden en welk vermogen deze zouden moeten leveren. De via de Connecting Europe Facility (CEF) verstrekte financiering kwam niet altijd terecht waar deze het hardst nodig was, en er waren geen duidelijke en coherente streefdoelen of consistente minimumvereisten voor infrastructuur op EU-niveau. Verschillende systemen voor betaling en informatie staan een geslaagde gebruikerservaring in de weg. Er is bijvoorbeeld nauwelijks sprake van coördinatie van informatie over de realtimebeschikbaarheid en oplaad- en factureringsgegevens van de verschillende netwerken.
Met het oog op de lopende herziening van het belangrijkste beleids- en wetgevingskader op het gebied van elektromobiliteit bevelen de auditors de Europese Commissie aan een strategische routekaart op te stellen om de streefdoelen voor oplaadinfrastructuur te verwezenlijken en om minimumnormen en -vereisten vast te stellen. Zij bevelen ook aan financiering toe te wijzen aan de hand van objectieve criteria en kloofanalyses en ervoor te zorgen dat gecofinancierde projecten een duurzame en niet-discriminerende toegang voor alle gebruikers waarborgen.
Als onderdeel van een bredere inspanning om een klimaatneutrale economie te worden, streeft de EU momenteel in het kader van de in december 2019 aangekondigde Europese Green Deal naar een vermindering van de broeikasgasemissies van het vervoer met 90 procent tegen 2050 ten opzichte van 1990. Ongeveer een kwart van alle broeikasgasemissies in de EU is afkomstig van vervoer, voornamelijk wegvervoer (72 procent). Bij de vermindering van emissies afkomstig van wegvervoer speelt de overgang naar alternatieve, koolstofarmere brandstoffen een essentiële rol.
